A20: Destabilisatie en polarisatie door huidig beleid
In de week van de verjaardag van onze voorzitter Steven Reyme is er hard gewerkt om een analyse te maken van het werkbezoek van de president aan Nederland. Onze reislustige president lijkt er geen genoeg van te krijgen. Terwijl de situatie steeds nijpender wordt in het land is hij nu onderweg naar Mexico en New York. Laten we hopen dat het dit keer wel lukt om ons volkslied naar behoren te laten uitvoeren.
De Delta variant van het beruchte Covid-19 virus lijkt nu inmiddels ook definitief voet aan wal te hebben gezet in Suriname. Het aantal besmettingen en overlijdens nemen toe. De druk op de gezondheidszorg is inmiddels zo hoog dat reguliere zorg direct in gevaar komt maar deze regering meent dat het toch verstandig is om stad en land af te reizen terwijl de rest van de wereld moderne technieken gebruikt om te virtueel te vergaderen. Zo ook A20.
We hebben in Nederland schokkende beelden gezien van demonstranten die onze president op onbetamelijke wijze uitschelden. Wij distantiëren ons van dit soort gedrag. Een ieder heeft het volste recht om een demonstratie te organiseren. Maar ordinair schelden en verwensingen roepen gaan ons een stap te ver. De president is democratisch gekozen en ondanks dat we het oneens zijn met het gevoerde beleid hoor je met fatsoen je eigen standpunten kenbaar te maken. Zo blijft de weg tot dialoog immers altijd open.
Dat in Nederland de vorm van het debat op een hoger niveau getild is hebben wij kunnen zien in het programma “College Tour”. Dat onze president niet gewend is aan deze vorm van debat hebben we ook kunnen constateren. Duidelijk slecht voorbereid door het mediateam van de VHP heeft hij nauwelijks antwoorden kunnen geven op prangende vragen over zijn benoemingenbeleid. Vooral Ferayed Hok heeft met zijn kritische vragen over onder andere de aanstellingen van de First Lady de president in een lastig parket geplaatst. Het excuus dat ze hooggeschoold is en dat een vrouw een eigen inkomen wil vergaren is zwak. Het zou met haar bewierookte competenties toch niet moeilijk moeten zijn om elders een prima aanstelling te kunnen vinden. Zou een programma als “College Tour” in Suriname mogelijk zijn? Wij zijn bang van niet. Bij persconferenties worden door onze journalisten nauwelijks kritische vragen gesteld. Wij willen daarin een cultuuromslag. Er mag geen angst bestaan om gekozen volksvertegenwoordigers kritisch te bevragen.
Wat heel pijnlijk werd is toen presentator Twan Huys aangaf dat van de acht VHP ministers er zeven van Hindoestaanse afkomst zijn. Je kunt je afvragen wat er dan overblijft van alle beloftes die zijn gedaan over het willen zijn van een multi-etnische partij en het willen afschaffen van nepotisme. Terwijl vanaf dag één nepotisme tot hogere kunst verheven werd en we feitelijk niet anders kunnen constateren dat er nauwelijks tot geen sprake is van multi-etniciteit binnen de VHP.
Kort na dit zwakke optreden zagen we de First Lady een bezoek brengen aan de Shri Vishnu basisschool in Den Haag. Dit om de kinderen daar meer te leren over de kinderen in Suriname en omgekeerd. Waarom gebeurt dit niet op een school waar alle bevolkingsgroepen vertegenwoordigd zijn? Welk signaal geef je hiermee af? Wie bij het mediateam van de VHP heeft dit bedacht?
De onrust neemt ondertussen alleen maar toe. Op afstand wordt de mogelijkheid om vervroegde verkiezingen te houden geopperd. Vragen over het benoemingenbeleid worden niet adequaat beantwoord. De partijen NPS en PL zijn onzichtbaar. De VHP geeft eigenlijk aan van de ABOP af te willen en heeft zelfs al een datum geprikt voor de start van hun verkiezingscampagne.
Bij A20 houden wij ons hart vast. Onder het bewind van deze president is er geen sprake van verbinding. De constante blunders, het constant blijven wijzen naar de vorige regering, het schofferen van de eigen coalitiepartijen zorgen voor een ongekende polarisatie onder de bevolking. Iets wat we in ons geliefd Suriname niet kennen en ook niet willen.
Als een leider van de grootste regeringspartij niet in staat is om alle bevolkingsgroepen te verbinden maar juist de tegenstellingen vergroot dan moet diezelfde leider kritisch zich de vraag stellen of hij “the right man for the right job” is.
A20 WAN TRA FAS DE
